جورج واشنگتن، اولین رئیس جمهور آمریکا، برخلاف تاریخ مشهور، هرگز درخت گیلاس را قطع نکرد، اما او تعداد زیادی بطری میوه را در خانه خود در مونت ورنون بسته بندی کرد.
حفاری های باستان شناسی برای پروژه مرمت ده ها بطری گیلاس و زغال اخته را که در گودال های ذخیره سازی در زیرزمین محل سکونت او در سواحل رودخانه پوتوماک کشف شده بود، کشف کرد.
جیسون بوروس، باستان شناس ارشد ماونت ورنون، گفت که کشف بسیاری از مواد غذایی کاملاً حفظ شده با قدمت بیش از 250 سال بی سابقه است.
Boroughs گفت: «پیدا کردن میوه های تازه 250 سال بعد بسیار دیدنی است. برای اینکه این اتفاق بیفتد، همه ستاره‌ها باید به روش درست هم‌تراز شوند.»
تکه های کامل میوه، که به عنوان گیلاس قابل تشخیص است، در برخی بطری ها پیدا شد. بطری های دیگر حاوی آنچه به نظر می رسد انگور فرنگی یا انگور فرنگی است، وجود دارد، اگرچه آزمایش برای تایید این موضوع ادامه دارد.
Mount Vernon با وزارت کشاورزی ایالات متحده کار می کند که آزمایش DNA را روی این میوه انجام می دهد. آنها همچنین در حال بررسی بیش از 50 حفره گیلاس هستند که از بطری ها بازیابی شده اند تا ببینند آیا می توان هر یک از آنها را کاشت.
سوابق در مونت ورنون نشان می دهد که جورج و مارتا واشنگتن از گیلاس، حداقل با براندی، لذت می بردند. دستور مارتا واشنگتن برای یک کوکتل “گیلاس” زنده ماند و واشنگتن نوشت که در سال 1784 در سفری به آلگنیس با خود یک غذاخوری با طعم گیلاس برد.
آقای Boroughs گفت، با این حال، این گیلاس ها به احتمال زیاد در بطری ها برای مصرف به عنوان گیلاس استفاده می شدند.
کیفیت نگهداری نشان دهنده سطح بالای کار است. برده ها آشپزخانه را در مزرعه اداره می کردند. به گفته این املاک، آشپزخانه توسط زنی برده شده به نام دال، که در سال 1758 به همراه مارتا واشنگتن به کوه ورنون آمدند، نظارت می شد.
بوروز گفت: «مردم بردگی که از درختان مراقبت می کردند، میوه ها را می چیدند، در آشپزخانه کار می کردند، اینها کسانی بودند که احتمالاً بر این روند نظارت می کردند و آن را انجام می دادند.
«این یک فرآیند بسیار ماهر است. در غیر این صورت آنها به سادگی از این طریق زنده نمی ماندند.
این بطری‌ها تنها به این دلیل یافت شدند که مونت ورنون پروژه احیای عمارت 40 میلیون دلاری را دنبال می‌کند که قرار است تا 250 سالگی این کشور در سال 2026 تکمیل شود.
بوروز گفت: «وقتی ما باستان شناسی انجام می دهیم، مخرب است. بنابراین تا زمانی که دلیلی برای اختلال در این منابع نداشته باشیم، معمولاً این کار را انجام نمی دهیم.»
در این صورت، به دلیل تعمیرات سازه ای لازم در محل سکونت، ممکن است زمین دچار اختلال شده باشد. به همین دلیل است که ما ابتدا به آنجا نگاه کردیم.” ما انتظار نداشتیم همه اینها را پیدا کنیم.»
آنها می دانند که قدمت بطری ها به قبل از سال 1775 باز می گردد زیرا در آن زمان بود که گسترش عمارت منجر به پوشاندن منطقه با کف آجری شد.
در ماه آوریل، در آغاز کار باستان شناسی، مونت ورنون اعلام کرد که دو بطری پیدا کرده است. با ادامه حفاری ها، این تعداد در شش گودال ذخیره سازی مختلف به 35 مورد افزایش یافت.
شش بطری شکسته و 29 بطری باقی مانده سالم بود. 12 بطری حاوی گیلاس، 16 انواع توت های دیگر، احتمالاً مویز و انگور فرنگی، و یک بطری بزرگتر حاوی گیلاس و سایر انواع توت ها بود.
Boroughs معتقد است که اکنون تمام گیلاس ها و زغال اخته های باقی مانده را کشف کرده است.
او گفت: «اطلاعات زیادی وجود دارد که ما برای بیرون آمدن از این بطری ها هیجان زده هستیم.