جیمز لاوسون، یکی از حواریون اعتراض مسالمت‌آمیز که به فعالان آموزش می‌داد چگونه در برابر واکنش‌های خشونت‌آمیز مقامات سفیدپوست با محبوبیت یافتن جنبش حقوق مدنی مقاومت کنند، در سن 95 سالگی درگذشت.
خانواده لاوسون گفتند که او یکشنبه پس از یک بیماری کوتاه در لس آنجلس درگذشت، جایی که او دهه‌ها را به عنوان کشیش، سازماندهی کار و استاد دانشگاه گذراند.
لاوسون از مشاوران نزدیک مارتین لوتر کینگ جونیور بود که او را «نظریه پرداز و استراتژیست برجسته خشونت پرهیز از خشونت در جهان» نامید.
لاوسون در سال 1957، پس از گذراندن سه سال در هند، با کینگ ملاقات کرد و در آنجا با جنبش استقلال گاندی آشنا شد.
دو سال بعد، کینگ شخصاً به هند سفر کرد، اما در آن زمان فقط در مورد گاندی در کتاب‌ها مطالعه کرد.
دو کشیش سیاه‌پوست، هر دو 28 ساله، به‌سرعت به خاطر اشتیاقشان نسبت به ایده‌های رهبر هند پیوند خوردند و کینگ از لاوسون خواست تا آنها را در جنوب آمریکا اجرا کند.
لاوسون به زودی کارگاه‌هایی را در زیرزمین کلیسای نشویل، تنسی رهبری کرد که جان لوئیس، دایان نش، برنارد لافایت، ماریون بری، سواران آزادی و بسیاری دیگر را آماده کرد تا در برابر پاسخ‌های خشونت‌آمیز به چالش‌هایشان در برابر قوانین و سیاست‌های نژادپرستانه مقاومت کنند.
درس های آقای لاوسون باعث شد که نشویل به اولین شهر بزرگ جنوبی تبدیل شود که در 10 می 1960، پس از اینکه صدها دانش آموز به خوبی سازماندهی شده در پیشخوان ناهار تحصن کردند و مشاغل تبعیض آمیز را بایکوت کردند، مرکز شهر خود را از بین برد.
مشارکت خاص لاوسون این بود که اصول گاندی را به افرادی که بیشتر با آموزه های کتاب مقدس آشنا هستند معرفی کند و نشان دهد که چگونه اقدام مستقیم می تواند غیراخلاقی و شکنندگی ساختارهای قدرت سفیدپوستان نژادپرستانه را افشا کند.
لاوسون به آسوشیتدپرس گفت: “ما مردم قدرت مقابله با نژادپرستی را در زندگی و روح خود داریم.”
ما این قدرت را داریم که انتخاب کنیم و به آنچه اشتباه است نه بگوییم. این هم عیسی است.»
سالها بعد، در سال 1968، این آقای لاوسون بود که اعتصاب کارگران بهداشت را سازماندهی کرد که به ناچار کینگ را به ممفیس کشاند.
لاوسون گفت که در ابتدا فلج شد و برای همیشه از قتل کینگ غمگین بود.
لاوسون گفت: “فکر می کردم خودم به 40 نخواهم رسید.” اجتناب‌ناپذیر بودن مرگ بخشی از نظمی بود که ما در آن زندگی می‌کردیم، اما نه در حدی که کینگ انجام داد.»
با این حال، لاوسون رسالت زندگی خود را موعظه قدرت اقدام مستقیم بدون خشونت کرد.
لاوسون در جریان راهپیمایی در ممفیس به مناسبت پنجاهمین سالگرد مرگ کینگ گفت: “من هنوز نگران و ناامید هستم.” “وظیفه ناتمام است.”
دایان نش، فعال حقوق مدنی، زمانی که شروع به شرکت در کارگاه های لاوسون در نشویل کرد، یک دانشجوی 21 ساله بود که او آن را تغییر دهنده زندگی توصیف کرد.
خانم نش گفت: “درگذشت او ضایعه بسیار بزرگی است.”
من فکر می کنم که او بیش از هر شخص دیگری مسئولیت دارد تا اطمینان حاصل کند که جنبش حقوق مدنی سیاه پوستان در این کشور غیرخشونت آمیز باقی بماند.»
جیمز موریس لاوسون جونیور در 22 سپتامبر 1928، پسر و نوه کشیشان متولد شد. او در ماسیلون، اوهایو بزرگ شد، جایی که به عنوان دانش آموز دبیرستان منصوب شد.
او به تنسی گفت که تعهدش به خشونت پرهیز از مدرسه ابتدایی، زمانی آغاز شد که به مادرش گفت که پسری را که از توهین نژادی علیه او استفاده کرده بود، زده است.
– چه فایده ای داشت، جیمی؟ مادرش پرسید
لاوسون گفت که این سوال ساده زندگی او را برای همیشه تغییر داد.
او یک صلح طلب شد، زمانی که برای جنگ کره فراخوانده شد از خدمت سرباز زد و یک سال را به دلیل مخالفت وجدانی در زندان گذراند.
گروه صلح‌طلب یاران آشتی هزینه سفر او به هند را پس از فارغ‌التحصیلی در رشته جامعه‌شناسی تامین کرد.
گاندی قبلاً ترور شده بود، اما لاوسون با افرادی ملاقات کرد که با او کار کرده بودند و مفهوم “ساتیاگراها” را برای گاندی توضیح داد – تعقیب بی وقفه حقیقت که هندی ها را تشویق کرد تا به طور مسالمت آمیز حکومت بریتانیا را رد کنند.
لاوسون سپس دید که چگونه می توان مفهوم مسیحی چرخاندن گونه دیگر را در کنش جمعی برای به چالش کشیدن قوانین اخلاقی غیرقابل دفاع به کار برد.
زمانی که کینگ در محوطه دانشگاه درباره تحریم اتوبوس مونتگومری صحبت کرد، لاوسون دانشجوی الهیات در کالج اوبرلین در اوهایو بود.
لاوسون در مصاحبه‌ای با آسوشیتدپرس به یاد می‌آورد که کینگ به او گفت: «نمی‌توانی صبر کنی، اکنون باید به جنوب بروی».