جان مایال، نوازنده بریتانیایی بلوز که گروه تاثیرگذارش بلوز بریکرز زمینه آزمایش اریک کلاپتون، میک فلیت‌وود و بسیاری از سوپراستارهای دیگر را فراهم کرد، در سن 90 سالگی درگذشت.
در بیانیه ای در صفحه اینستاگرام مایال آمده است که این نوازنده روز دوشنبه در خانه اش در کالیفرنیا درگذشت.
در این پست آمده است: «مشکلات سلامتی که جان را مجبور به پایان دادن به دوره حماسی خود کرد، سرانجام صلح را برای یکی از بزرگترین جنگجویان جاده‌ای جهان به ارمغان آورد.
مایال با توسعه یک رویکرد انگلیسی به ریتم اند بلوز شهری شیکاگو، که نقش مهمی در احیای بلوز اواخر دهه 1960 ایفا کرد، اعتبار دارد.
در زمان‌های مختلف، بلوز بریکرز شامل کلاپتون و جک بروس، بعدها از کرم بود. میک فلیت‌وود، جان مک‌وی و پیتر گرین از فلیت‌وود مک، میک تیلور که به مدت پنج سال با رولینگ استونز بازی کرد، هاروی مندل و لری تیلور از کنسرو هیت، و همچنین جان مارک و جان آلموند که بعداً Mark-Almond را تشکیل دادند. باند.
مایال در مصاحبه‌هایش اعتراض کرده است که استعدادیاب نیست، بلکه به خاطر عشق به موسیقی که برای اولین بار در آهنگ‌های 78 دور در دقیقه پدرش شنیده بازی می‌کند.
مایال به ساترن ورمونت ریویو گفت: «من یک رهبر گروه هستم و می‌دانم که می‌خواهم در گروهم چه بازی کنم – چه کسی می‌تواند دوست خوبی برای من باشد. این قطعاً خانوادگی است. واقعاً چیز کوچکی است.”
اگرچه مایل هرگز به شهرتی که برخی از فارغ التحصیلان برجسته اش از آن برخوردار بودند، دست نیافت، اما تا دهه 80 زندگی خود به عملکرد خوب خود ادامه داد.
او در سال 2013 به سانتا باربارا ایندیپندنت گفت: “من هرگز موفق نشده ام، هرگز برنده گرمی نشده ام، و رولینگ استون هرگز مقاله ای در مورد من ننوشته است. من هنوز یک هنرمند زیرزمینی هستم.”
مایال که به خاطر سازدهنی بلوز و نوازندگی کیبوردش شناخته شده بود، نامزد جایزه گرمی برای Wake Up Call شد که بادی گای، ماویس استیپلز، میک تیلور و آلبرت کالینز به عنوان مهمان حضور داشتند. او دومین نامزدی را در سال 2022 برای آلبومش به نام The Sun Is Shining Down دریافت کرد و در سال 2005 جایزه OBE را دریافت کرد.
او در سال 2024 در تالار مشاهیر راک اند رول انتخاب شد و آلبوم او در سال 1966 Blues Breakers With Eric Clapton یکی از بهترین آلبوم های بلوز بریتانیا محسوب می شود.
مایال، متولد 29 نوامبر 1933 در مکلسفیلد، یک بار گفت: “من فقط در مکلسفیلد به دنیا آمدم زیرا پدرم مشروب خوار بود و میخانه مورد علاقه اش آنجا بود.”
پدرش همچنین گیتار و بانجو می نواخت و ضبط آهنگ های بوگی ووگی پیانو پسر نوجوانش را مجذوب خود کرد.
مایال گفت که او یاد گرفت که یک دست پیانو بنوازد – یک سال چپ، یک سال راست، “تا درهم نگیرم.”
پیانو ساز اصلی او بود، اگرچه گیتار و سازدهنی هم می نواخت و با صدایی متمایز و متمایل می خواند. مایال که تنها توسط درامر Keef Hartley حمایت می شد، در آلبوم 1967 Blues Alone تمام سازهای دیگر را نواخت.
مایال اغلب به عنوان “پدر بلوز بریتانیا” خوانده می شد، اما زمانی که در سال 1962 به لندن نقل مکان کرد، می خواست صحنه نوظهور بلوز به رهبری الکسیس کورنر و سیریل دیویس را جذب کند. میک جگر، کیت ریچاردز و اریک بوردون و دیگران جذب این صدا شدند.
بلوز بریکرها از جامعه ای از نوازندگان که از طریق گروه های مختلف می چرخیدند، آمدند.
آلبوم مایال در سال 1968 بلوز از لورل کانیون نشان دهنده یک حرکت دائمی به ایالات متحده و تغییر جهت بود. او Bluesbreakers را منحل کرد و با دو گیتار و درام کار کرد.
دهه 1970 یک دوره شکست شخصی برای مایال بود، اما او به تور خود ادامه داد و بیش از 100 کنسرت در سال اجرا کرد.
در سال 1982، او بلوز بریکرز را اصلاح کرد و تیلور و مک وی را به خدمت گرفت، اما دو سال بعد ترکیب گروه دوباره تغییر کرد. در سال 2008، مایال اعلام کرد که برای همیشه نام Bluesbreaker را کنار می گذارد و در سال 2013 رهبر گروه جان مایال شد.