ساکنان یک روستای کوچک در جنوب هند، در بیش از 12900 کیلومتری واشنگتن، از نزدیک نظاره گر این هستند که آیا کامالا هریس، معاون رئیس جمهور ایالات متحده، در انتخابات آتی علیه دونالد ترامپ، جانشین جو بایدن خواهد شد یا خیر.
در سال 2021، در دهکده سرسبز تولاسندراپورام، جایی که پدربزرگ خانم هریس بیش از صد سال پیش به دنیا آمد، مراسم تحلیف او برگزار شد که طی آن آتش بازی، شکلات های رایگان، پوسترها و تقویم هایی با تصویر معاون رئیس جمهور توزیع شد.
روستاییان این بار با توجه به اخباری که از ایالات متحده می آید و در تلویزیون و شبکه های اجتماعی دنبال می کنند، بیشتر می خواهند.
به گفته منابع، خانم هریس که از مادری هندی و پدری جامائیکایی متولد شده و برای تحصیل در دانشگاه به ایالات متحده مهاجرت کرده است، نامزد اصلی است که در صورت کناره گیری آقای بایدن در رقابت های انتخاباتی پنجم نوامبر، جای او را خواهد گرفت. اما آقای بایدن گفته است که «هیچ جا نمی‌رود» و متحدانش معتقدند که او می‌تواند نگرانی‌های رای‌دهندگان و اهداکنندگان را در مورد استقامت و هوش ذهنی‌اش کاهش دهد.
K Kaliyaperumal، عضو کمیته روستا، گفت: “این بار جشن های بیشتری برگزار خواهد شد زیرا انتظار می رود او برای ریاست جمهوری رقابت کند.” او گفت که اگر او نامزد شود، واکنش تیم کریکت هند همان است که قهرمانی اخیرش در جام جهانی کشور را به جنون کشاند.
خانم هریس زمانی که پنج ساله بود از تولاسندراپورام دیدن کرد و به یاد می آورد که با پدربزرگش در ساحل چنای، 320 کیلومتری روستایی که بعداً خانواده در آن زندگی می کردند، قدم می زدند. اما از زمانی که معاون رئیس جمهور شد دیگر برنگشته است.
جهان
متحدان ترامپ حملات علیه هریس را تشدید کردند در حالی که نماینده بایدن…
G. Manikandan، صاحب مغازه در تولاسندراپورام، جایی که حدود 2000 نفر در آن زندگی می کنند، گفت: “ساکنان انتظار بازدید، بیانیه یا حداقل ذکر روستا را داشتند، اما این اتفاق نیفتاد.”
بسیاری از مردم زمانی که او معاون رئیس جمهور شد، تقویم هایی را با عکس او جلوی خانه هایشان آویزان کردند. آنها دیگر به اندازه قابل مشاهده نیستند. اما احتمالاً اکنون باز خواهند گشت.»
در حالی که روستاییان ممکن است از این که نامی از او برده نشد، ناامید شده باشند، SV Ramanan، که معبدی را اداره می کند که به خدای خانواده پدربزرگ خانم هریس اختصاص داده شده است، ابراز همدردی کرد و گفت که خانواده او تولاسندراپورام را در دهه 1930 ترک کردند.
او افزود که به عنوان یک آمریکایی، خانم هریس ممکن است به طور قابل درک از هیجان روستاییان آگاه نباشد، و آن را به تشویق در مسابقه اسب دوانی تشبیه کرد که در آن اسب برنده “نمی فهمد که چرا فریاد می زنید و چرا کف می زنید. “