یک پناهجوی افغان که در هتل محل وقوع شورش ها اقامت داشت، گفت که مردم از آنچه اتفاق افتاده بود “شوکه شده اند” و احساس “از دست دادن” در مورد آنچه ممکن است در بریتانیا در انتظار او باشد را توصیف کرد.
این جوان 29 ساله در هتل Holiday Inn Express در روترهام اقامت داشت که مردم شیشه های ساختمان را شکستند و آن را به آتش کشیدند.
مردان نقابدار هیزم، صندلی و بطری پرتاب کردند، برخی از آنها از کپسول آتش نشانی به سمت افسران پلیس در میان جمعیت 700 نفری استفاده کردند. حداقل 10 پلیس زخمی شدند و یکی از آنها بیهوش شد.
این پناهجو که به دلیل ترس از امنیتش نخواست هویتش فاش شود، گفت که قبل از وقوع شورش، مردمی از کنار هتل عبور می کردند و فریاد می زدند: «لعنت به تو! رواندا! برو به کشورت!»
مردی که به مدت دو ماه در هتلی اقامت داشت در حالی که منتظر رسیدگی به درخواست پناهندگی خود بود، ترس و وحشتی را که هنگام شروع حمله احساس کرد، توصیف کرد.
او گفت: «آنها از پشت/آشپزخانه وارد اتاق غذاخوری شدند و شیشه ها را از داخل شکستند. آنها از داخل به سمت پلیس صندلی و میز پرتاب کردند و چیزهای دیگری به سمت آنها پرتاب کردند.
و سپس آنها شروع به آتش زدن کردند. مردم هتل واقعا ترسیده بودند.»
یک هفته بعد، پس از انتقال به هتل دیگری، ترس همچنان وجود داشت.
او گفت: “من تقریباً مطمئن هستم که اکثر افرادی که در هتل بودند هنوز در حالت وحشت هستند.” آنها در حالت شوک هستند، وضعیت خوبی ندارند.»
این مرد به مدت یک سال و نیم به عنوان دانشجو در انگلستان بوده است، اما در اوایل سال جاری درخواست پناهندگی داد زیرا احساس می کرد به دلیل تسلط طالبان نمی تواند به کشور خود بازگردد.
او با یادآوری زندگی قبلی خود گفت: «زندگی فوق العاده ای در افغانستان داشتم. من در سازمان های بشردوستانه و در بخش توسعه کار کرده ام. من هم به عنوان داوطلب کار کردم.»
وی با بیان گسترده‌تر موضوع مهاجرت، خروج از کشور را تجربه آسانی نیست و افزود: مهاجرت اجباری تجربه خوب و مطلوبی نیست.
اما این مرد که توسط شورای پناهندگان حمایت می شود، گفت که قبل از شروع شورش ها به یک زندگی مثبت و جدید در بریتانیا امیدوار بوده است.
او گفت که تجربه او در بریتانیا “بسیار خوشحال” بود و او احساس امنیت کرد و افزود: “اما من الان بیرون نمی روم. من نمی خواهم مکان های جدیدی را کشف کنم. خیلی احساس ناراحتی و ناامیدی می کنم. اکنون احساس می کنم بسیار گم شده ام.»
و یک پناهجوی آفریقای جنوبی که اکنون در میدلندز زندگی می کند، گفت که خشونت باعث شده او احساس “ناخواسته و نامطلوب” کند.
این مرد که در اواخر دهه 40 زندگی خود قرار داشت و خواست نامش فاش نشود، گفت که از آزار و شکنجه گریخته است و از زندگی “آزاد به عنوان عضوی از جامعه LGBTQI” در بریتانیا لذت می برد.
او گفت که پلیس اوایل هفته با او در مورد یک همسایه دوست سابق که مظنون به سازماندهی اصلی شورش ها بود صحبت کرد، که باعث شد او احساس کند “شما نمی دانید دشمن شما کیست و همه در برابر حمله آسیب پذیر هستند.”
او افزود که با دیدن همبستگی جامعه بریتانیا با همه آسیب‌دیدگان از ناآرامی‌ها در جریان تظاهرات روز چهارشنبه، «امید و اعتماد زیادی دارد».
در همین حال، نورالحق نسیمی، مدیر انجمن افغانستان و آسیای مرکزی (ACAA)، گفت که افرادی که سازمان او از آنها حمایت می کند، احساس “اضطراب، ترس و نگرانی در مورد آنچه ممکن است در آینده رخ دهد.”
آقای نسیمی در سال 1999 از افغانستان به عنوان پناهنده به بریتانیا آمد و گفت که در 25 سال اقامت خود در انگلیس هرگز خشونت “در این مقیاس” را ندیده است.
یکی از رهبران جامعه، که در فهرست افتخارات پناهندگان 2023 نامگذاری شده است، گفت که معتقد است کسانی که در پشت این خشونت ها هستند “اقلیتی بسیار کوچک” هستند و از “حمایت فوق العاده از تظاهرات متقابل” تمجید کرد.
وی به خبرگزاری PA گفت: «من بسیار خوشحالم که بسیاری از بریتانیایی‌ها به خیابان‌ها آمدند تا از چندفرهنگی بریتانیا حمایت کنند، از گروه‌های BME (قومیت‌های سیاه‌پوست و اقلیت)، از جوامع مسلمان حمایت کنند و انتقاد خود را از جناح راست افراطی، به مردم می گوید که مردم پشت این خشونت نماینده دموکراسی یا فرهنگ بریتانیا نیستند.
وی افزود که امیدوار است “همکاری” بیشتر بین وزارت کشور، پلیس و سازمان های مردمی که با پناهجویان و پناهندگان کار می کنند تا “انسجام جامعه” را در آینده افزایش دهند.