رئیس‌جمهور بنگلادش پارلمان این کشور را منحل کرد و امکان برگزاری انتخابات جدید را برای جایگزینی نخست‌وزیر قدیمی با نخست‌وزیری فراهم کرد که پس از هفته‌ها تظاهرات علیه حکومت او که به شورش‌های خشونت‌آمیز تبدیل شد، استعفا داد و از کشور گریخت.
خیابان‌های داکا در روز سه‌شنبه آرام‌تر شدند، بدون گزارش جدیدی از خشونت، زیرا معترضان شادی‌بخش به‌شمار زیادی در بیرون محل اقامت رهبر برکنار شده تجمع کردند.
برخی با سربازان محافظ ساختمانی که یک روز پیش معترضان خشمگین مبلمان، تابلوها، گلدان های گل و مرغ را غارت کرده بودند، سلفی گرفتند.
در حالی که کشور منتظر انتخاب دولت جدید بود، یکی از رهبران ارشد دانشجویان گفت که معترضان می‌خواهند محمد یونس برنده جایزه صلح نوبل، دولت موقت را رهبری کند.
آقای یونس که هم اکنون برای المپیک در پاریس به سر می برد، استعفای شیخ حسینه را «دومین روز آزادی کشور» خواند.
در ابتدا نمی‌توان با او تماس گرفت، اما ناهید اسلام، رهبر دانشجویی، گفت که آقای یونس رضایت خود را داده است.
رئیس جمهور و فرمانده ارشد نظامی بنگلادش شامگاه دوشنبه گفتند که به زودی یک دولت موقت برای ریاست بر انتخابات جدید تشکیل خواهد شد.
حکومت 15 ساله نخست وزیر شیخ حسینه زمانی به پایان رسید که رهبر و خواهرش سوار هلیکوپتر به هند شدند در حالی که هزاران معترض از مقررات منع رفت و آمد نظامی سرپیچی کردند و به سمت محل اقامت وی حرکت کردند که بعداً ساختمان های مرتبط با حزب و خانواده وی را غارت کردند.
استعفای او پس از آن صورت گرفت که اعتراضات علیه سیستم سهمیه‌بندی مناصب دولتی به چالشی گسترده‌تر برای حکومت 15 ساله او تبدیل شد و ده‌ها نفر در درگیری‌های بین معترضان، نیروهای امنیتی و فعالان طرفدار دولت کشته شدند.
ژنرال واکر اوز زمام، فرمانده ارتش، پیشتر گفته بود در حالی که سربازان تلاش می کردند تا ناآرامی ها را سرکوب کنند، قدرت موقت بر کشور را در دست می گیرد.
ارتش نفوذ قابل توجهی بر سیاست بنگلادش دارد که از زمان استقلال در سال 1971 تاکنون بیش از 20 کودتا یا کودتا متحمل شده است.
اوایل روز سه‌شنبه، سرجیس علم، رهبر معترضان به خبرنگاران گفت که آنها از رئیس‌جمهور خواسته‌اند تا پارلمان را تا ساعت ۳ بعدازظهر منحل کند و تهدید کرده‌اند که اگر این کار را انجام ندهند، برای “ترمیم دولت” تظاهرات را از سر خواهند گرفت.
وی گفت: «ما نام محمد یونس را با موافقت او پیشنهاد کردیم، حالا اگر شخص دیگری از میان نمایندگان مجلس مطرح شود، اجازه نمی‌دهیم».
آقای یونس، یکی از مخالفان دیرینه رهبر برکنار شده، توسط دولتش به فساد متهم شد و به اتهاماتی محاکمه شد که به گفته وی انگیزه انتقام جویی بوده است.
او در سال 2006 جایزه نوبل را برای فعالیت های پیشگام خود در زمینه وام های خرد دریافت کرد.
آقای اسلام، سازمان‌دهنده اعتراضات، گفت که معترضان نام‌های بیشتری را برای کابینه پیشنهاد خواهند کرد و پیشنهاد کرد که نادیده گرفتن خواسته‌های آنها برای صاحبان قدرت دشوار است.
در میان جشن ها، دانش آموز جویریا کریم گفت که این یک روز تاریخی بود.
او گفت: “امروز ما آنچه را که لیاقتش را داریم به دست می آوریم.” “همه خوشحال هستند، همه شاد هستند.”
با این حال، این کشور همچنان از هفته‌ها ناآرامی خشونت‌آمیز که منجر به بدترین خونریزی از زمان جنگ استقلال در سال 1971 شد، به سر می‌برد.
بسیاری می ترسند که خروج خانم حسینا منجر به بی ثباتی بیشتر در این کشور پرجمعیت جنوب آسیا شود، کشوری که در حال حاضر با بحران های مختلفی مانند بیکاری بالا، فساد و تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می کند.
بر اساس گزارش های رسانه ها که به طور مستقل تایید نشد، در خشونت هایی که درست قبل و بعد از استعفای خانم حسینه روی داد، حداقل 109 نفر از جمله 14 پلیس کشته و صدها نفر دیگر زخمی شدند.
به دلیل نگرانی‌های امنیتی، فرودگاه اصلی داکا، پایتخت این کشور به مدت هشت ساعت به حالت تعلیق درآمد.
یونایتد نیوز بنگلادش گزارش داد که در جنوب غربی منطقه ساتخیرا، 596 زندانی و بازداشتی پس از حمله به این مرکز در شامگاه دوشنبه از زندان فرار کردند. حملاتی به پاسگاه های پلیس و افسران امنیتی در سراسر کشور صورت گرفت.
پلیس در داکا بیشتر پست های خود را رها کرد و در پادگان مرکزی تجمع کرد، از ترس حملات پس از آتش زدن یا تخریب چندین پست.
به گزارش روزنامه ایندین اکسپرس، خانم حسینا روز دوشنبه پس از ترک داکا در فرودگاه نظامی نزدیک دهلی نو فرود آمد و با آجیت دوال مشاور امنیت ملی هند دیدار کرد.
در این گزارش آمده است که خانم حسینا به خانه ای امن منتقل شده و انتظار می رود به بریتانیا سفر کند.
این زن 76 ساله در رای گیری در ماه ژانویه که توسط مخالفان اصلی او تحریم شد، برای چهارمین دوره متوالی انتخاب شد.
هزاران تن از مخالفان قبل از انتخابات زندانی شدند و ایالات متحده و بریتانیا نتیجه را غیرقابل باور خواندند، اگرچه دولت از آن دفاع کرد.