ارنست همینگوی دهه 1930 را در کی وست فلوریدا گذراند. با گذشت بیش از شصت سال از مرگ او، هنوز هم طرفداران، دانشمندان و نزدیکانش در این شهر جزیره ای گرد هم می آیند تا رمان های برنده جایزه نویسنده و زندگی پرماجرا او را جشن بگیرند.
روزهای همینگوی در سال 1981 با یک مسابقه داستان کوتاه و مسابقه ای شبیه به هم شروع شد. جشن های امسال در روز یکشنبه، صد و بیست و پنجمین سالگرد تولد همینگوی، 21 ژوئیه 1899 به پایان رسید.
همینگوی به عنوان یک رمان نویس، نویسنده داستان کوتاه و روزنامه نگار، جایگاه غیرقابل انکاری در پانتئون ادبیات آمریکا دارد و میراث او در فرهنگ و شخصیت کی وست نفوذ می کند.
نوه همینگوی، استیون همینگوی آدامز، تقریباً سه دهه پس از مرگ همینگوی به دنیا آمد. آقای آدامز گفت که همکاری با پدربزرگش، پاتریک همینگوی، که دومین پسر ارنست همینگوی بود، به او کمک کرد تا جد معروفش را بهتر درک کند.
آقای آدامز گفت: “من با پدربزرگم کار کردم و کتابی به نام “پدر عزیز” منتشر کردیم که شامل تمام نامه های رد و بدل شده بین ارنست و پدربزرگم بود.
همینگوی عاشق گاوبازی، بیسبال، بوکس و بار هاپینگ بود. اما او همچنین یک هنرمند جدی بود که برنده جوایز پولیتزر و نوبل شد.
آقای آدامز گفت که خوشحال است که برخی افراد برای ماجراجویان بیشتر از نویسندگان ارزش قائل هستند.
آقای آدامز در مورد انبوه افرادی که هر سال از کی وست بازدید می کنند، گفت: “من فکر می کنم این موضوع باعث تفرقه و تفرقه می شود، و فکر می کنم جالب است.”
کی وست، که همینگوی برای اولین بار در سال 1928 از آن بازدید کرد، یک دهکده ماهیگیری روستایی بود، نه یک مقصد شلوغ. همینگوی و همسر دومش، پائولین، در حین حرکت از پاریس به آرکانزاس، جایی که خانواده پائولین در آن زندگی می کردند، فقط یک توقف کوتاه برای تحویل گرفتن ماشین خود برنامه ریزی کردند. اما ماشین آماده نبود و مجبور شدند چندین هفته صبر کنند.
همینگوی به سرعت با کارآفرینان و ماهیگیران محلی دوست شد. این زوج مکرراً از جزیره دیدن می کردند و در نهایت خانه ای به سبک استعماری در زمینی به مساحت 1.5 جریب در سال 1931 خریداری کردند.
به گفته کوری کانورتیتو، متصدی موزه هنر و تاریخ کی وست در کاستوم هاوس، همینگوی که بیشتر بیست سالگی خود را در پاریس گذراند، سبک زندگی جزیره ای بسیار متفاوتی را در پیش گرفت.
خانم کانورتیتو گفت: «او به اینجا نمی‌آید که مثل یک آدم تنها رفتار کند و فقط بنویسد. او همیشه در بارها می‌گذرد. او با مردم ماهیگیری می کند. او در مسابقات بوکس شرکت می کند.»
خانم کانورتیتو خاطرنشان کرد که همینگوی بیشتر اوقاتی که در کی وست زندگی می کرد، در دهه 30 زندگی خود بود و “پاپا همینگوی” با ریش خاکستری نبود که اکثر شرکت کنندگان در برنامه از او تقلید کنند.
فیلم خداحافظی با اسلحه اندکی پس از شروع بازدید نویسنده از کی وست کامل شد و استقبال از آن، و همچنین پوشش نویسنده از جنگ داخلی اسپانیا در اواخر دهه 1930، به شهرت او کمک کرد.
بیشتر اوقات همینگوی در کی وست به ماهیگیری با دوستانش می گذرد. خانم کانورتیتو گفت همینگوی پس از اینکه قایق خود به نام پیلار را در سال 1934 بدست آورد شروع به پیشگامی در تکنیک های جدید کرد.
خانم کانورتیتو گفت: “او می خواست یک مارلین کاملا سالم را بگیرد.”
روند آهسته بازیابی نمونه ماهی، ماهی را در معرض حملات کوسه قرار داد، همانطور که در مورد مارلین غول پیکری که در رمان همینگوی در سال 1952 گرفتار شد، بود. پیرمرد و دریا.
همینگوی یکی از اعضای اولیه انجمن بین المللی ماهی بازی بود و در سال 1940 به عنوان معاون آن منصوب شد.
او همچنین سخنگوی فلوریدا کیز و مردمی شد که در آنجا زندگی می کردند. داشتن و نداشتن، که در سال 1937 منتشر شد، در کی وست ویران شده توسط رکود بزرگ جریان دارد.
همینگوی در طول جنگ جهانی اول با آمبولانس رانندگی کرد و با کهنه سربازان رابطه خاصی داشت. کوری مالکوم، مورخ در مرکز تاریخ فلوریدا کیز، گفت که همینگوی به عملیات نجات پیوست و از قایق خود برای بیرون کشیدن اجساد از اقیانوس استفاده کرد.
مایکل موروسکی، مدیر عامل خانه و موزه همینگوی، عمه بزرگش، برنیس دیکسون، را یکی از اولین افرادی می داند که به حفظ میراث همینگوی در کی وست کمک کرد. صاحب یک جواهر فروشی محلی در سال 1961، مدت کوتاهی پس از مرگ همینگوی، خانه را به قیمت 80000 دلار (61931 پوند) خرید. این خانه در سال 1964 به موزه تبدیل شد و در نهایت به عنوان یک بنای تاریخی ملی تعیین شد.
علاوه بر اهمیت تاریخی و ادبی این خانه، این موزه به خاطر نگهداری از گربه های همینگوی نیز مشهور است. حدود 60 گربه پلی داکتیل با یک جهش ژنتیکی که باعث انگشتان اضافی می شود هنوز در این ملک زندگی می کنند. برخی از این گربه ها از نوادگان گربه سفید شش انگشتی اصلی هستند که همینگوی از ناخدای کشتی دریافت کرد.
جشنواره روزهای همینگوی به عنوان یک شیرین کاری تبلیغاتی برای Sloppy Joe's Bar، یکی از بارهای مورد علاقه همینگوی آغاز شد. مایکل والتون فکر می‌کرد که یک مسابقه شبیه به هم و سایر فعالیت‌ها در روز تولد ژوئیه همینگوی می‌تواند راهی عالی برای جذب مشتری در طول تعطیلات جزیره باشد.
آقای والتون گفت: “من واقعاً نمی دانستم چه انتظاری داشته باشم.” من شروع به عصبی شدن کردم زیرا هیچ کس در مسابقه مشابه شرکت نکرده بود، بنابراین با همه کسانی که در کی وست می شناختم که ریش داشتند تماس گرفتم.
میزان مشارکت بهتر از حد انتظار بود. برادر کوچکتر نویسنده، لستر همینگوی، با آقای والتون تماس گرفت و موافقت کرد که این رقابت مشابه را به همراه همسر و دخترانش قضاوت کند. آقای والتون یکی دیگر از نوه های ارنست همینگوی، لوریان همینگوی را متقاعد کرد تا در مسابقه داستان کوتاه قضاوت کند.
دیوید داگلاس، رئیس انجمن شبیه به همینگوی، شرکت در این مسابقه را در سال 2000 آغاز کرد و در سال 2009 برنده شد. این پیرمرد 70 ساله ساکن هیوستون هنوز هم هر سال به عنوان قاضی برمی گردد.
آقای داگلاس گفت: “من عاشق این مسابقه و فضای اجتماعی در میان شرکت کنندگان هستم.”
دیوید “خفاش” استادسون از ساحل دیتونا روز شنبه “پاپا” جدید شد. این خلبان بازنشسته ۱۲۱ نفر دیگر را در مسابقات مشابه امسال شکست داد.
این گروه شبیه در طول سال ها به یک سازمان خدماتی با صدها عضو در سراسر جهان تبدیل شده است که بیش از 350,000 دلار (270,950 پوند) در بورسیه تحصیلی برای دانشجویان فلوریدا کیز سرمایه گذاری کرده است. این سازمان همچنین اسپانسر یک تیم بیسبال جوانان در کوبا است، جایی که همینگوی پس از ترک فلوریدا به آنجا نقل مکان کرد.