دکتر روث وستهایمر، درمانگر جنسی کوچک که به دلیل گفتگوهای صریح خود در مورد موضوعات اتاق خواب که زمانی تابو بود، به ستاره رسانه و نویسنده پرفروش تبدیل شد، درگذشت. او 96 ساله بود.
به گفته سخنگوی و دوست پیر لهو، وستهایمر روز جمعه در خانه اش در نیویورک در محاصره خانواده اش درگذشت.
وستهایمر هرگز از رفتارهای جنسی پرخطر حمایت نکرده است. در عوض، او گفتگوی باز را در مورد مسائل پنهان قبلی که میلیون‌ها مخاطب او را تحت تأثیر قرار می‌داد تشویق کرد. یکی از موضوعات تکراری او این بود که هیچ چیز برای خجالت وجود ندارد.
او در سال 2002 به دانش‌آموزان دبیرستان شهر میشیگان گفت: «من هنوز ارزش‌های قدیمی دارم و کمی سرسخت هستم. سکس یک هنر خصوصی و یک موضوع خصوصی است. اما با این وجود، این موضوعی است که باید درباره آن صحبت کنیم.»
صدای قهقهه وستهایمر با لهجه آلمانی، همراه با قد 4 فوتی 7 اینچی او، او را راهی غیر محتمل – و به نظر – برای “دانش جنسی” تبدیل کرد. تناقض یکی از کلیدهای موفقیت او بود.
اما این دانش و تحصیلات گسترده و همچنین حس شوخ طبعی و یکنواختی او بود که باعث شد برنامه رادیویی محلی او به نام Sexually Speaking در اوایل دهه 1980 به شهرت ملی برسد.
او قضاوت نکرد که دو بزرگسال در خلوت خانه خود چه می کردند.
او در ژوئن 1982 به یک تماس‌گیرنده نگران گفت: «به او بگویید که شما شروع نمی‌کنید. به او بگویید که دکتر وستهایمر گفت اگر او یک هفته رابطه جنسی نداشته باشد، نمی‌میری».
موفقیت رادیویی او درهای جدیدی را گشود، و در سال 1983 اولین کتاب از بیش از 40 کتاب را نوشت: راهنمای دکتر روث برای رابطه جنسی خوب، که رابطه جنسی را هم به صورت منطقی و هم با طنز ابهام زدایی کرد. حتی یک بازی تخته ای وجود داشت، دکتر. بازی سکس خوب روث.
او به زودی به طور ثابت در برنامه های گفتگوی تلویزیونی اواخر شب تبدیل شد و شخصیت خود را به صحنه ملی آورد. حرفه او با شروع همه گیری ایدز مصادف شد، زمانی که گفتگوهای صادقانه در مورد رابطه جنسی ضروری شد.
«اگر می‌توانستیم در مورد فعالیت جنسی به همان روشی که در مورد رژیم صحبت می‌کنیم صحبت کنیم – همان روشی که در مورد غذا خوردن صحبت می‌کنیم – بدون این نوع مفهوم که مشکلی در آن وجود دارد، یک قدم جلوتر می‌رفتیم. اما ما باید این کار را با سلیقه انجام دهیم.» او در سال 1982 به جانی کارسون گفت.
او با کمک لهجه یهودی مادربزرگش که به گفته وال استریت ژورنال، «ترکیبی از هنری کیسینجر و مینی ماوس» بود، استفاده از کلماتی مانند «آلت تناسلی مرد» و «واژن» را در رادیو و تلویزیون عادی کرد.
مجله People او را در فهرست جذاب ترین افراد قرن قرار داد. حتی در یکی از آهنگ های شانیا تواین نیز به نمایش درآمد: “نه، من برای نشان دادن حقیقت به شواهدی نیاز ندارم/حتی دکتر روث به من نمی گوید چه احساسی دارم.”
وستهایمر از حقوق سقط جنین دفاع می کرد، پیشنهاد می کرد که افراد مسن باید بعد از یک خواب خوب شبانه رابطه جنسی داشته باشند، و صریحاً از استفاده از کاندوم حمایت می کرد. او به تک همسری اعتقاد داشت.
در دهه 1980، او در اوج اپیدمی ایدز از همجنسگرایان دفاع کرد و با صدای بلند درباره جامعه LGBT+ صحبت کرد. او گفت که از افرادی دفاع می کند که برخی از مسیحیان راست افراطی آنها را به دلیل گذشته خود “فراد انسانی” می دانند.