نتایج نهایی نشان می دهد که ائتلاف چپ فرانسه بیشترین کرسی ها را در انتخابات پارلمانی به دست آورده است.
ائتلاف جناح چپ بیشترین کرسی های پارلمان – 182 – را به دست آورد که بسیار کمتر از 289 کرسی مورد نیاز برای کنترل مجلس ملی است.
میانه روهای امانوئل ماکرون رئیس جمهور آمریکا 168 کرسی دارند. رالی ملی راست افراطی مارین لوپن پس از برتری در دور اول، 143 کرسی دارد.
در حالی که فرانسه با چشم انداز پارلمان معلق و فلج سیاسی مواجه است، آقای ماکرون برای اداره دولت نیاز به ایجاد اتحاد دارد.
گابریل آتال، نخست وزیر، اعلام کرد که قصد استعفا دارد، اما در بازی های المپیک آتی پاریس و تا زمانی که لازم باشد در سمت خود باقی خواهد ماند.
برجسته ترین رهبر ائتلاف چپ، ژان لوک ملانشون، اظهار داشت که حزب “آماده حکومت است”.
احتمالا هفته ها مذاکرات سیاسی فشرده برای انتخاب نخست وزیر جدید و تشکیل دولت وجود خواهد داشت.
در میدان استالینگراد پاریس، حامیان چپ در حالی که پیش‌بینی‌هایی که آینده اتحاد را نشان می‌داد روی یک صفحه نمایش غول‌پیکر به نمایش درآمدند، تشویق و تشویق کردند.
تشویق‌ها همچنین از میدان جمهوری در شرق پاریس بلند شد، جایی که مردم به‌طور خودجوش غریبه‌ها را در آغوش گرفتند و پس از شروع نمایش، تشویق‌های شدیدی به همراه داشت.
دفتر آقای ماکرون گفت که رئیس جمهور قبل از اتخاذ هر گونه تصمیمی «منتظر خواهد ماند تا مجمع ملی جدید سازماندهی شود».
حزب راست افراطی خانم لوپن تعداد کرسی های خود را در پارلمان به میزان قابل توجهی افزایش داد، اما نتیجه آن بسیار کمتر از حد انتظار بود.
رئیس مجلس ملی راست افراطی فرانسه اعلام کرد که این حزب به موفقیت های تاریخی دست یافته است و آقای مکرون را به دلیل «سوق دادن فرانسه به سوی عدم اطمینان و بی ثباتی» مقصر دانست.
جردن باردلا در یک سخنرانی رسمی پس از دور دوم انتخابات پارلمانی، مانور سیاسی را که باعث شد مجلس ملی انتظارات را برآورده نکند، محکوم کرد.
تعداد بی‌سابقه‌ای از کاندیداهایی که برای دور دوم راه یافته بودند، کنار رفتند تا به رقیبشان اجازه دهند مستقیماً با نامزد مجلس شورای ملی روبرو شوند و شانس شکست او را افزایش دهند.
باردلا گفت: «امانوئل ماکرون امشب با پذیرفتن آگاهانه مسئولیت فلج کردن نهادهای ما… در نتیجه فرانسوی ها را از هر گونه پاسخی به مشکلات روزمره خود برای چندین ماه آینده محروم می کند».
زمان ورود فرانسه به صحنه ناشناخته سیاسی نمی تواند بدتر از این باشد: بازی های المپیک پاریس کمتر از سه هفته دیگر آغاز می شود و کشور با بی ثباتی داخلی دست و پنجه نرم می کند زیرا چشم جهان به آن معطوف می شود.
برای میانه روهای 46 ساله آقای مکرون، انتخابات پارلمانی به یک شکست تبدیل شد. او فرانسه و بسیاری از اعضای دولتش را با انحلال مجلس سفلی پارلمان، مجلس ملی، پس از افزایش رأی راست افراطی در فرانسه در انتخابات اروپا، شگفت زده کرد.
آقای مکرون استدلال کرد که بازگرداندن رای دهندگان به پای صندوق های رای به فرانسه “توضیحات” می دهد.
رئیس جمهور قمار کرد، به این امید که سرنوشت فرانسه در دستان او باشد و رأی دهندگان ممکن است از راست و چپ افراطی دور شوند و به احزاب اصلی نزدیک تر به مرکز بازگردند – جایی که آقای مکرون بیشترین حمایت را پیدا کرد که به او اجازه می داد. برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری در سال 2017 و مجدداً در سال 2022. او امیدوار بود که این امر ریاست او را برای سه سال باقی مانده در قدرت تقویت کند.
اما میلیون‌ها رای‌دهنده در چپ و راست چشم‌انداز سیاسی دوقطبی‌شده فرانسه به جای حمایت از او، از تصمیم غافلگیرکننده او به عنوان فرصتی برای تخلیه خشم خود استفاده کردند و احتمالاً مکرون را به حاشیه برانند و او را با پارلمانی که اکنون عمدتاً می‌تواند متشکل از سیاستمداران هم با او و به ویژه با سیاست‌های او در حمایت از کارآفرینان دشمنی می‌کنند.
پارلمان معلقی که در آن هیچ بلوکی به کسب 289 کرسی مورد نیاز برای اکثریت مطلق در مجلس ملی، قوی‌تر از دو مجلس قانون‌گذاری فرانسه، نزدیک نمی‌شد، سرزمینی ناشناخته برای فرانسه مدرن خواهد بود و منادی سردرگمی سیاسی است.