به گفته شرپا، که تیمی را هدایت می کرد که زباله ها را پاکسازی کرد و اجساد یخ زده را در نزدیکی قله اورست کشف کرد، مرتفع ترین کمپ در بلندترین کوه جهان مملو از زباله است و سال ها طول می کشد تا پاکسازی شود.
تیمی متشکل از سربازان و شرپاها با بودجه دولت نپال 11 تن زباله، چهار جسد و یک اسکلت را در فصل صعود امسال از اورست خارج کردند.
آنگ بابو شرپا، که رهبری گروه شرپاها را بر عهده داشت، گفت که ممکن است 40 تا 50 تن زباله در گذرگاه جنوبی، آخرین کمپ قبل از تلاش برای صعود به قله، وجود داشته باشد.
وی با بیان اینکه زباله های باقی مانده در آنجا عمدتاً چادرهای قدیمی، بسته بندی مواد غذایی، فشنگ گاز، سیلندر اکسیژن، کوله پشتی چادر و طناب هایی است که برای کوهنوردی و بستن چادر استفاده می شود، زباله ها به صورت لایه لایه و در ارتفاع 8000 متری یخ زده هستند. ، جایی که او در گذرگاه جنوبی کمپ پیدا می کند.
از زمان فتح این قله در سال 1953، هزاران کوهنورد از آن عبور کرده اند و بسیاری از آنها چیزی بیش از ردپایی از خود به جای گذاشته اند.
در سالهای اخیر، الزامات دولتی که کوهنوردان را ملزم به جمعآوری یا دفع زبالهها میکند، و همچنین افزایش آگاهی زیستمحیطی در بین کوهنوردان، به کاهش قابل توجهی در میزان زبالههای باقیمانده کمک کرده است.
با این حال، در دهههای گذشته چنین نبود.
آنگ بابو گفت: «بیشتر زباله ها از اکسپدیشن های قدیمی تر می آیند.
شرپاهای این تیم زباله ها و اجساد را از مناطق بالاتر جمع آوری می کردند، در حالی که سربازان در طول فصل محبوب کوه نوردی در بهار، زمانی که شرایط آب و هوایی مساعدتر است، در سطوح پایین تر و در اطراف کمپ پایه هفته ها کار می کردند.
آنگ بابو گفت که آب و هوا چالش بزرگی برای کار آنها در منطقه گردنه جنوبی ایجاد کرده است، جایی که سطح اکسیژن حدود یک سوم حد نرمال است، بادها می توانند به سرعت به کولاک تبدیل شوند و دما می تواند به شدت کاهش یابد.
ما باید منتظر آب و هوای خوب بودیم تا زمانی که خورشید یخ ها را آب کند.
او گفت: «اما انتظار برای مدت طولانی در این نگرش و شرایط به سادگی امکان پذیر نیست.
زمانی که سطح اکسیژن بسیار پایین است، ماندن در آنجا برای مدت طولانی سخت است.»
استخراج زباله نیز کار دشواری است زیرا در یخ یخ زده است و شکستن بلوک ها آسان نیست.
او گفت دو روز طول کشید تا یک جسد در نزدیکی کول جنوبی که در حالت ایستاده در عمق یخ یخ زده بود، بیرون آورد. در نیمه راه، تیم به دلیل بدتر شدن آب و هوا مجبور به عقب نشینی به کمپ های پایین تر شد، سپس با بهبود آب و هوا، عملیات را از سر گرفت.
جسد دیگر بسیار بالاتر، در ارتفاع 8400 متری (27720 فوت) قرار داشت و 18 ساعت طول کشید تا آن را به کمپ 2 منتقل کنید، جایی که توسط یک هلیکوپتر تحویل داده شد.
اجساد برای شناسایی به بیمارستان دانشگاه Tribhuvan در کاتماندو منتقل شدند.
از 11 تن زباله حذف شده، سه تن اقلام پوسیده به روستاهای نزدیک قله اورست منتقل شد و 8 تن باقیمانده توسط باربرها و یاک ها حمل و سپس به کاتماندو منتقل شد.
در آنجا، آنها در تاسیساتی که توسط Agni Ventures اداره می شود، دسته بندی و بازیافت شدند، آژانسی که زباله های قابل بازیافت را مدیریت می کند.
سوشیل خادگا از آژانس گفت: «قدیمیترین زبالههایی که دریافت کردیم مربوط به سال 1957 بود و باتریهای چراغ قوه بود.
آقای خدگا در پاسخ به این سوال که چرا کوهنوردان زباله را پشت سر می گذارند، پاسخ داد: «در چنین ارتفاعی، زندگی بسیار دشوار است و اکسیژن بسیار کمی وجود دارد.
بنابراین، کوهنوردان و یارانشان بیشتر بر روی نجات خود تمرکز می کنند.