اپوزیسیون ونزوئلا «آزادی» را در مرکز مبارزات انتخاباتی خود برای برکناری نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهور کنونی از قدرت در انتخابات اواخر ماه جاری قرار داده است.
فراخوان‌های «لیبرتادا» در راهپیمایی‌های حامیان اپوزیسیون که پرچم‌های ونزوئلا را در دست داشتند، پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری 28 ژوئیه رایج بود.
راه‌اندازی رسمی این کمپین در این هفته، در یک راهپیمایی بزرگ در ایالت باریناس در غرب ونزوئلا، ایالت زادگاه هوگو چاوز، رئیس‌جمهور فقید، غوغا کرد.
در میان هزاران نفری که برای حمایت از ادموندو گونزالس اوروتیا، تنها نامزدی که شانس واقعی برای پایان دادن به پیشنهاد نیکلاس مادورو برای سومین دوره ریاست جمهوری داشت، دانشجویان، کارکنان بخش دولتی، بازنشستگان، کشاورزان و صاحبان مشاغل بودند.
فریادهای آنها بیانی است از آزادی مورد انتظار پس از 25 سال حکومت توسط دولت هایی که خود را سوسیالیست می نامند.
مردم خواستار آزادی های گسترده هستند، از جمله آزادی انتشار انتقاد از دولت در رسانه های اجتماعی بدون ترس از عواقب.
ویرجینیا لینارس 41 ساله با چشمانی اشکبار گفت: “من آزادی اقتصادی، آزادی خرید، آزادی دستمزد مناسب می خواهم.”
“ما احساس می کنیم در بسته هستیم، احساس می کنیم چیزی از ما گرفته شده است زیرا حقوقی که مناسب نیست حقوقی است که ما را به عنوان مردم کوتوله می کند. ما به چیزی که می خواهیم نمی رسیم، رویاهایمان را محقق نمی کنیم.
کارگران بخش دولتی در حال حاضر حداقل دستمزد ماهانه حدود 3.60 دلار آمریکا به اضافه 130 دلار پاداش دریافت می کنند، در حالی که کارگران بخش خصوصی به طور متوسط 210 دلار آمریکا در ماه حقوق می گیرند.
هیچ یک از حقوق ماهیانه برای خرید محصولات اساسی که حدود 380 دلار آمریکا هزینه دارد، کافی نیست.
خانم لینارس فروشگاه لوازم آرایشی خود را در سال 2017 در بحبوحه بحران اجتماعی، اقتصادی و سیاسی که کل دوره 11 ساله ریاست جمهوری آقای مادورو را رقم زده است، از دست داد.
تجارت او اکنون منحصراً به صورت آنلاین انجام می شود و نگرانی ها در مورد وضعیت اقتصاد کشور افزایش یافته است زیرا پسر 17 ساله او از دبیرستان فارغ التحصیل شده و به آینده خود فکر می کند.
انتخابات 28 جولای بزرگترین چالشی است که حزب حاکم ونزوئلا از زمان روی کار آمدن آقای چاوز در سال 1999 با آن روبرو خواهد شد.
این حزب می خواهد قدرت مطلق را برای شش سال دیگر حفظ کند، اما رای دهندگانش از جمله در باریناس، از بحران تقسیم شده و ناامید شده است.
این کشور برای مدت طولانی پایگاه جنبش چاویسم رئیس جمهور فقید بود.
برادران او، آرگنیس چاوز و آدان چاوز، و همچنین پدرش، هوگو د لس ریس چاوز، از سال 1998 تا 2021 به عنوان فرماندار خدمت کردند.
اپوزیسیون به سلطنت چاوزز پایان داد و از این پیروزی به عنوان انگیزه رای دهندگان خود استفاده کرد.
آقای چاوز که در سال 1998 انتخاب شد، قول داد با استفاده از نفت این کشور زندگی فقیرترین مردم ونزوئلا را بهبود بخشد.
به لطف رونق نفت، که درآمدی حدوداً 981 میلیارد دلار در سال‌های 1999-2011 ایجاد کرد، او توانست دامنه خدمات اجتماعی از جمله مسکن و آموزش را در سال‌های 1999-2011، زمانی که قیمت نفت به سرعت در حال افزایش بود، گسترش دهد.
با این حال، فساد، کاهش تولید نفت و سیاست های اقتصادی منجر به بحرانی شد که در سال 2012 آشکار شد.
قبل از اینکه آقای چاوز در سال 2013 بر اثر سرطان بمیرد، مادورو را به عنوان جانشین خود معرفی کرد.
آقای مادورو و حزب سوسیالیست متحدش در ونزوئلا با ممانعت از شرکت رقبای خود در انتخابات و به تصویر کشیدن آنها به عنوان نخبگان دور از دسترس متحد با قدرت های خارجی، به مقابله پرداختند.
این بار، کنترل دولت منجر به حکم دادگاه شد که مانع از نامزدی اپوزیسیون بانفوذ ماریا کورینا ماچادو شد که در انتخابات مقدماتی اکتبر ائتلاف پلتفرم واحد پیروز شد و بیش از 90 درصد از حمایت را به دست آورد.
او حمایت خود را از آقای گونزالس، سفیر سابق که هرگز منصب دولتی نداشته است، ابراز کرد.
در تجمعات مخالفان، از جمله روز شنبه، مردم می گویند که بدون شک به آقای گونزالس رای خواهند داد، اما آنها همچنین اذعان دارند که خانم ماچادو را به عنوان رهبر می بینند.
بحران ونزوئلا بیش از ۷.۷ میلیون نفر را مجبور به مهاجرت کرده است.
وقتی آقای گونزالس از جمعیت خواست که اگر یکی از بستگانشان مهاجرت کرده است دستان خود را بالا ببرند، مردم بلافاصله واکنش نشان دادند.
او قول داد که شرایطی را ایجاد کند که عزیزانشان را قادر به بازگشت کند.
میگل هررا، سرکارگر مدرسه، نگران است که در صورت انتخاب مجدد آقای مادورو، دختران نوجوانش در چند سال آینده مهاجرت کنند.
او بر این باور است که همانطور که باریناس مخالفت هایی را به دفتر فرمانداری وارد کرد، رأی دهندگان در سراسر کشور می توانند آقای گونزالس را در اواخر این ماه انتخاب کنند.
فریادهای او برای آزادی خواستار تغییری بود که به فرزندانش آزادی انتخاب برای ماندن در ونزوئلا را می داد.
او همچنین می خواهد که حق او برای مراقبت های بهداشتی با کیفیت و سایر خدمات عمومی رعایت شود.
آقای هررا که در دو انتخابات گذشته به آقای مادورو رای داده بود، گفت: “من اصلاً نمی خواهم دخترانم به جای دیگری بروند.”
«سیاستمداران وعده هایی دادند اما به آنها عمل نکردند و مردم تا زمانی که چشمان خود را باز کردند شروع به بیدار شدن کردند.
“ما نیاز به تغییر داریم.”